اهورا کــوچـولوی مــن

خوشگل پسر... امسال که 5 ساله شدی تصمیم گرفتیم یه کلاس آموزشی ثبت نامت کنیم...از اونجایی که انرژی بیش از حدی در وجودت هست ( ماشالله ) و کمتر می تونی یه جا بشینی و تمرکز کنی ، گفتیم بهتره یه کلاس ورزشی بری...من خیلی دوست داشتم کلاس فوتبال بری و کم کم فوتبالیست شی ، ولی قبولت نکردن!!مساله ی بعدی این بود که عاشق زدن و کشتی و ... هستی . پس بابا گفت بهتره کلاس ورزش رزمی بری و تکواندو رو مناسب دیدیم. این شد که روزهای زوج مرتب همراه با بابا می رفتی کلاس تکواندو. راستی امیرحسین هم با تو اومد و ثبت نام کرد و همین که از کلاس می اومدی شروع می کردی از کاراتون تعریف کردن. شمارش هم از یک تا ده یاد گرفتی...هانا...تول...سِت...نِت...و همین جور تا ...

مردمان می پرسند ... زندگی چیست ؟!! دست تو را می گیرم و به خود نزدیک می کنم... سرم را آرام بر شانه ات تکیه می دهم ... و در چشمانشان لبخند می زنم... زندگی یعنی تو ... تویی که تمام هستی ام در لبخندت غرق می شود...               ...

گاهی وقتا یه تلنگر لازمه ... برای اینکه عزیزانت و بیشتر از همیشه دوست داشته باشی... برای اینکه به آهنگ صداشون بیشتر دقت کنی ... برای اینکه محکم تر بغلشون کنی و ببوسیشون... اهورا ، پسرم... یه اتفاق افتاد... که نمی تونم بگم تلخ بود یا شیرین... تلخ بود ماجرای تصادف وحشتناک بابا و مامانم ... و شیرین بود سالم موندن هر دوشون و بوییدن دوباره عطر تن شون و شنیدن دوباره ی صدای قشنگ شون و لمس دوباره آغوش گرمشون... نمی دونم چطور باید از خدا تشکر کنم... فقط می تونم ساده بگم... خدا جونم ممنونتم... ممنون... برای داشتن دوباره ی بابا و مامانم...     و ساخت...

قلب من و تو را ... پیوند جاودانه مهری ست در نهان... پیوند جاودانه ی ما ، ناگسسته باد... تا آخرین دم از نفس واپسین من... این عهد بسته باد...           ...